پارگی تاندون عضلات اطراف زانو
پارگی تاندون عضلات اطراف زانو
تاندون ها رشته های محکمی از بافت پیوندی هستند که عضلات را به استخوان ها متصل می کنند.
تاندونهای زانو
آسیب های تاندون ( از جمله پارگی تاندون ) عضله معمولا به علت اعمال نیروهای کششی شدید و ناگهانی به عضله در هنگام انقباض آن (به خصوص حین فعالیت ورزشی) ، ترومای مستقیم ، خستگی عضلانی و یا گرم نکردن کافی پیش از شروع تمرین ایجاد می شود.
پارگی تاندون عضله چهارسرران
در برخی موارد نیز بیماری های مزمن ( مانند آرتریت روماتوئید، بیماری های مزمن کلیوی، دیابت، دیالیز، نقرس، لوسمی و عفونت و..) و یا استفاده از برخی داروهای حاوی ترکیبات کورتیکواستروئید و بعضی از آنتی بیوتیک ها ممکن است باعث ضعف شدن تاندون شده و یک نیروی مختصری می تواند موجب پارگی تاندون عضله شود.
تاندونهای زانوآسیب به تاندون عضله می تواند بصورت کشیدگی عضلانی و یا پارگی فیبرهای عضلانی یا تاندون آن بصورت ناقص یا کامل باشد. پارگی های وسیع در تاندون می تواند باعث آسیب های ناتوان کننده شود.
جهت مطالعه ادامه این مقاله به پارگی تاندون عضلات اطراف زانو مراجعه نمایید.
متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت
تورم بعد از جراحی بازسازی ACL
تورم بعد از جراحی بازسازی ACL
یکی از مشکلات شایع در مفصل زانو آسیب های رباط صلیبی قدامی است که ممکن است برای اصلاح این عارضه نیاز به باشد. تورم یکی از مشکلات رایجی است که افراد پس از عمل جراحی بازسازی ACL با آن مواجه می شوند. در این شرایط تجمع مایع در مفصل منجر به تورم می شود که در بالای کاسه زانو آشکارتر است. همچنین تورم در اطراف برش ها نیز رایج است و رفع آن ممکن است چند ماه طول بکشد.
ورم زانو ممکن است همراه با درد یا بدون درد باشد
معمولا یک تا دو هفته پس از جراحی ACL، تورم زانو به میزان قابل توجهی کاهش می یابد، با این حال تورم می تواند به مدت 6 تا 8 هفته پس از جراحی بازسازی ACL وجود داشته باشد. گاهاً ممکن است این تورم از حالت نرمال خود خارج شده و مشکلاتی را برای بیمار ایجاد نماید
تورم زانو بعد از جراحی بازسازی ACLعوارض جراحی بازسازی رباط صلیبی (ACL)
تورم دامنه حرکتی زانو را محدود می کند و یکی از دلایل اصلی از دست دادن انعطاف پذیری مفصل زانو است.
همچنین تورم پس از جراحی بازسازی ACL می تواند باعث کاهش عملکرد عضلات اطراف زانو از جمله عضلات چهارسر ران شده و درنتیجه تاخیر در روند بهبود عملکرد زانو شود و بر سایر فعالیت‌ها ، زمانی که می‌توانید بعد از جراحی راه بروید یا حتی زمانی که می‌توانید پس از عمل رانندگی کنید، تأثیر بگذارد.
بنابراین بسیار مهم است که مراحل اولیه توانبخشی شامل اقداماتی برای کاهش تورم زانو باشد.
بازگرداندن اکستنشن و انعطاف زانو یک هدف کلیدی در مراحل اولیه توانبخشی ACL است. استفاده از پروتکل های مناسب و یادگیری نحوه کاهش تورم زانو پس از جراحی ACL به بیمار در بهبود اکستنشن و انعطاف زانو کمک می کند.
جهت مطالعه ادامه این مقاله به تورم بعد از جراحی بازسازی ACL مراجعه نمایید.
متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت
پوکی استخوان (استئوپروز) و شکستگی های اندام تحتانی
پوکی استخوان (استئوپروز) و شکستگی های اندام تحتانی
پوکی استخوان یا استئوپروز (Osteoporosis) شایع ترین بیماری متابولیکی استخوان بوده که در آن ماده تشکیل دهنده استخوان کاهش می یابد و به معنای کم شدن تراکم استخوانی و از دست رفتن کیفیت ریزساختار استخوان (BMD)Bone Mineral Density و شکنندگی بیشتر استخوان می باشد.
پوکی استخوان یا استئوپروز
استئوپروز ارتباط مستقیمی با بروز شکستگی های استخوانی به خصوص شکستگی های اندام تحتانی دارد. این عارضه معمولا فرد را در میانسالی مبتلا می سازد و با روندی کند در طول زمان پیشرفت کرده، به طور منتشر ، استخوان ها را ضعیف و مستعد شکستگی می کند.
پوکی استخوان یکی از دلایل مهم ناتوانی و مرگ در افراد مسن بوده و یکی از مسائل بهداشت عمومی کشورهای توسعه یافته شناخته شده است. در این بیماری استخوانها بدون هیچ علامتی تحلیل می روند و وقتی علائم درد ، شکستگی و خمیدگی قامت بروز پیدا می کند که بیماری در مراحل پیشرفته است ، به همین دلیل استئوپروز به عنوان بیماری خاموش نامیده می شود.
عوامل خطر:
عوامل متعددی می توانند موجب پوکی استخوان (استئوپروز) شوند که برخی از آنها غیرقابل تعدیل است و برخی دیگر جزء عوامل قابل تعدیل و مربوط به سبک زندگی افراد هستند. مهمترین آنها عبارتند از:
- سن بیشتر از 65 سال
- جنس : برآورد شده است که بروز استئوپروز در جمعیت ایران در دو جنس مرد و زن به ترتیب 104 و 318 نفر در هر ده هزار نفر است که حاکی از 3 برابر بودن شیوع آن در زنان است. که می تواند به عللی چون کم بودن توده استخوانی، تعداد زایمان ها ، یائسگی زودرس و کاهش سطح استروژن در زنان باشد.
- شاخص توده بدنی (BMI) کم (لاغری)
- سیگار کشیدن
جهت مطالعه ادامه این مقاله به پوکی استخوان (استئوپروز) و شکستگی های اندام تحتانی مراجعه نمایید.
متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت
اختلاف طول پا (اندام تحتانی)
اختلاف طول پا (اندام تحتانی)
کوتاه شدن پا (lower limb shortening) یا اختلاف طول پا (اندام تحتانی) به مواردی گفته می شود که یکی از پاها از پای دیگر کوتاه تر است . هرچه میزان اختلاف طول بیشتر باشد تغییر حالت طبیعی بدن و الگوی راه رفتن بیشتر احساس خواهد شد. بزرگترین مشکلی که کوتاه شدن یک اندام تحتانی نسبت به اندام دیگر بوجود می آورد لنگش است. این اختلال می‌تواند منجر به عوارض متعددی مانند مشکلات ران، زانو، قوزک و انحراف ستون فقرات شود.
اختلاف طول اندام تحتانی
علت:
علل مختلفی باعث اختلاف طول پا و کوتاهی آن می شود که می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- تروماها (شکستگی یا در رفتگی اندام‌های تحتانی): هرگونه آسیبی که به استخوان یک پا وارد شود (حتی اگر به طور مناسب درمان شود) می‌تواند رشد طبیعی آن را مختل کند و باعث کوتاه شدن طول اندام شکسته شود
- شکستگی های لگنی
- بد جوش خوردن و یا جوش نخوردن شکستگی
- آسیب صفحه رشد در کودکان
- جراحی در ناحیه زانو یا لگن
- عوامل مادرزادی از جمله وضعیت جنین در حال رشد در داخل رحم
- آسیب‌های هنگام تولد مانند در رفتگی مفصل لگن نوزاد در زمان زایمان
- عفونت‌ها
- التهاب مغزاستخوان یا سایر بیماری‌های استخوانی که ممکن است موجب اختلال در رشد استخوان و به مرور زمان باعث کوتاه شدن پا شود.
- برخی از بیماری های عصبی مانند ضعف عضلات اندام
- فلج مغزی و سایر مشکلات عصبی ماهیچه‌ای
عوارض اختلاف طول اندام تحتانی
در افراد دچار اختلاف طول پا ها و کوتاهی یک اندام تحتانی ، خم کردن روی پا به سمت پایین در پای کوتاه‌تر برای بلندتر کردن آن (پرونیشن) ، کج شدن به سمت پای کوتاه‌تر و یا فشار برروی پای مقابل ممکن است باعث بروز عوارضی مانند وارد آمدن تنش و فشارهای غیر طبیعی بر قسمت کمر، بالای ران‌ها، زانوها، قوزک پاها و پا که منجر به دردناک شدن این ساختارها به ویژه هنگام ایستادن یا راه رفتن شود. علاوه بر این ممکن است فشار به کمر و لگن باعث کج شدن لگن و انحراف جانبی ستون مهره ها نیز شود.
جهت مطالعه ادامه این مقاله به اختلاف طول پا (اندام تحتانی) مراجعه نمایید.
متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت ( mehran soleymanha )