آرتروپلاتی های کریستالی (نقرس زانو)
آرتروپلاتی های کریستالی (نقرس زانو)
آرتروپلاتی های کریستالی (نقرس زانو) به بیماری هایی گفته می شود که رسوب ترکیبات خاص در داخل مفصل زانو باعث پیدایش علائم در مفصل می گردد. شایع ترین آنها نقرس و بعد از آن نقرس کاذب می باشد.
نقرس در ناحیه زانو یک بیماری التهابی است که به‌طور ناگهانی با درد شدید، ورم ، احساس گرما در زانو، قرمزی و التهاب در مفصل زانو همراه است.
علت آرتروپلاتی های کریستالی (نقرس زانو)
آرتروپلاتی های کریستالی (نقرس زانو) به علت افزایش سطح اسید اوریک خون و در نتیجه انباشته شدن کریستال‌های اسید اوریک در داخل فضای مفصل زانو بروز می‌یابد. اسید اوریک یک ماده زائد در بسیاری از مواد غذایی است. این ماده به‌طور عادی از طریق ادرار دفع می‌شود، اما در مواردی ممکن است به دلیل برخی اختلالات ، مثلا ممکن است کلیه‌ها اسید اوریک را با سرعت کافی دفع نکنند (در 90 درصد موارد ابتلا به نقرس) یا بدن به مقدار بیش از حد اورات (urate) تولید کند (در کمتر از 10 درصد موارد ابتلا به نقرس)، سطح اسید اوریک به مقدار زیاد افزایش پیدا کرده باشد.
بر اثر افزایش بیش از حد سطح اسید اوریک بدن (هیپراوریسمی)، امکان تشکیل کریستال‌های اسید اوریک در بافت های نرم و بطور خاص اطراف یک مفصل همچون مفصل زانو افزایش پیدا می کند. این کریستال ها می توانند باعث واکنش التهابی در مفصل ایجاد شوند که با عوارضی مانند گرم شدن، ورم، قرمز شدن و دردناک شدن مفصل همراه باشند. قبل از اینکه علائم بیماری نقرس در فرد مشاهده شود، سطح اسید اوریک معمولاً در طول چند سال در بدن افزایش پیدا می کند. رایج ترین محل ابتلا به بیماری نقرس در بدن انگشت شست بزرگ پا است. این بیماری همچنین می تواند زانو، دست ها، انگشتان شست، قوزک و مچ ها را نیز تحت تاثیر قرار دهد.
به طور کلی بروز علائم نقرس در بیش از یک یا دو مفصل بدن بطور همزمان شرایطی غیر عادی و نادر محسوب می شود. نقرس کاذب یا کندروکلسینوز همراه با رسوباتی متشکل از کریستال‌های فسفات کلسیم است نه اسید اوریک.
عوامل متعددی می توانند فرد را در معرض ابتلا به بیماری نقرس قرار دهند. مهمترین این عوامل عبارتند از مسائل ژنتیکی، بالا رفتن سن، چاقی، رژیم غذایی(مصرف زیاد گوشت و ماهی و مواد غذایی که دارای درصد بالای پورین هستند)، بیماری های زمینه ای (بیماری کلیه و یا مشکلات متابولیسم )، مصرف برخی داروها.
جهت مطالعه ادامه این مطلب به آرتروپلاتی های کریستالی (نقرس زانو) مراجعه نمایید.
متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت
تقویت عضلات چهارسرران و بهبود درد زانو
تقویت عضلات چهارسرران و بهبود درد زانو
عضلات چهارسر ران اصلی ترین عضلاتی هستند که به حمایت زانو کمک می کنند.
عضلات چهارسر ران
تقویت عضلات چهارسرران و پیشگیری از آسیب های زانو
عدم قدرت عضلانی کافی در عضلات چهارسرران، می‌تواند در بروز مشکلات زانو تاثیر داشته باشد. هرچه قدر که عضلات ران پا ضعیف‌تر باشند، مفصل زانو کمتر پشتیبانی می‌شود و فشار بیشتری بر آن وارد می‌شود. با وارد آمدن فشار بیشتر بر زانو، احتمال بروز مشکلات مرتبط با مفصل زانو نیز بسیار بیشتر است. خطر تحلیل غضروف زانو در افراد دارای ضعف چهار سر ران افزایش می یابد.
عضلات چهارسر ران
بنابراین تقویت عضلات چهار سر ران در برنامه‌های توانبخشی بسیار مهم است. بهبود قدرت و انعطاف‌پذیری عضلات چهارسر ران می‌تواند به تقویت عملکرد زانو کمک زیادی کند.
داشتن ماهیچه های قوی تر می تواند ضربه و فشار وارد شده بر زانو را کاهش دهد و به حرکت مفصل زانو کمک کند.
ورزش های مناسب برای تقویت عضلات چهارسر ران
قبل از شروع یک برنامه ورزشی برای درد زانو، حتما با پزشک یا فیزیوتراپ خود صحبت کنید تا مطمئن شوید که چه تمریناتی برای شما مناسب و بی خطر هستند.
تمرینات کششی و تقویتی ملایم بهترین ورزش ها برای تقویت عضلات چهار سر ران هستند که می تواند ماهیچه هایی را که از مفصل زانو حمایت می کنند، تقویت کند.
جهت مطالعه ادامه این مطلب به تقویت عضلات چهارسر ران و بهبود درد زانو مراجعه نمایید.
متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت
اپی فیزیودز (Epiphysiodesis)
اپی فیزیودز (Epiphysiodesis)
اپی فیزیودز (Epiphysiodesis) یک روش جراحی ارتوپدی در کودکان است که در موارد دچار اختلاف طول اندام تحتانی انجام می شود و هدف از این جراحی مساوی کردن دو اندامی است که با هم اختلاف طول دارند. همچنین از اپی فیزیودز در برخی موارد برای تصحیح انحراف مفصل زانو هم استفاده می شود.
دو نوع اپی فیزیودز وجود دارد که برای درمان طیف متنوعی از اختلالات ارتوپدی کودکان استفاده می شوند:
همی اپی فیزیودز (Hemiepiphysiodesis) موقت:
به عنوان رشد هدایت شده شناخته می شود، یک تکنیک جراحی است که برای اصلاح تدریجی تغییر شکل اندام زاویه ای در بیماران نابالغ اسکلتی استفاده می شود. نکته مهم این است که کودک باید در سن رشد باشد. به طور معمول رشد در دختران تا 16 سالگی و در پسران تا 18 سالگی اتفاق می افتد. کودکان باید به طور دوره ای مورد بررسی قرار گیرند تا اطمینان حاصل شود که تغییر شکل عود نمی کند. این گزینه جراحی جایگزینی برای استئوتومی های اصلاحی است که با حداقل تهاجم ، درد کمتر، بی حرکتی کوتاه تر، کاهش هزینه و خطر کمتر جراحی همراه است. همی اپی فیزیودز موقت برگشت پذیر است یعنی ایمپلنت های فلزی مورد استفاده را می توان پس از دستیابی به اصلاح مورد نظر برداشت و بنابراین صفحه رشد می تواند رشد و عملکرد طبیعی خود را از سر بگیرد.
اپی فیزیودز دائمی:
اپی فیزیودز دائمی برگشت ناپذیر است و عملکرد صفحه رشد پس از جراحی قابل ترمیم نیست.
در دو انتهای استخوان های بلند بدن مانند استخوانهای ران و ساق صفحات غضروفی وجود دارند که به آنها صفحه رشد یا صفحه اپی فیزی (Epiphyseal plate) می گویند. این صفحات مسئول رشد طولی استخوان بوده و در پایان بلوغ تبدیل به استخوان می شوند و بعد از این زمان بلندتر شدن طول استخوان دیگر امکان پذیر نخواهد بود.
جهت مطالعه ادامه این مطلب به اپی فیزیودز (Epiphysiodesis) مراجعه نمایید.
متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت
تست های ارزیابی پارگی منیسک
تست های ارزیابی پارگی منیسک
یکی از شایعترین آسیب های زانو آسیب منیسک زانو می باشد.
علائم آسیب منیسک زانو عبارتند از:
- درد در قسمت مدیال ، لترال یا پشت زانو
- تورم و افیوژن زانو
- قفل شدن زانو به ویژه در حالت خم شدن
- خالی کردن زانو
- عدم توانایی در کشیدن یا خم کردن کامل مفصل زانو
اولین گام در تشخیص پارگی های منیسک بررسی شرح حال، معاینه فیزیکی و بکارگیری تست های تشخیصی بالینی می باشد. علاوه بر این، MRI رایج ترین روش در تشخیص ضایعات منیسک زانو است که دقت تشخیصی بالایی دارد.
تست های ارزیابی مینیسک به پزشک در تشخیص اینکه کدام مینیسک پاره شده است، چقدر آسیب دیده است و چه درمانی توصیه می‌شود کمک می کنند. تست های تشخیصی پارگی منیسک عبارتند از:
جهت مطالعه ادامه این مطلب به تست های ارزیابی پارگی منیسک مراجعه نمایید.
متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت
کشیدگی عضلات همسترینگ
کشیدگی عضلات همسترینگ
عضلات پشت ران یا عضلات همسترینگ شامل سه عضله می باشند که در پشت ران قرار دارند .
آسیب عضلات همسترینگ معمولا به دنبال کشیده شدن شدید عضله (در اغلب موارد در حین فعالیت های شدید بدنی و ورزشی) ایجاد می شود که می تواند به صورت کشیدگی خفیف عضله ، پارگی های خفیف میکروسکوپی در فیبرهای عضله، پارگی قسمتی از عضله و یا حتی پارگی کامل عضله رخ دهد. این پارگی ها ممکن است در قسمت عضلانی و یا قسمتی که فیبرهای عضلانی به فیبرهای تاندونی متصل می شوند ایجاد گردند.
در آسیب های شدیدتر همسترینگ تاندون ممکن است کاملا از استخوان جدا شود و یا حتی قسمتی از استخوان را همراه خود بکند. که به آن شکستگی کندگی (avulsion) گفته می شود.
کشیدگی عضلات همسترینگ معمولا هنگامی رخ می دهند که عضله در حالتی که منقبض است، کشیده شود ( این اتفاق در دویدن با سرعت بالا می تواند رخ دهد).
کشیدگی عضلات همسترینگ در ورزشکاران (بیشتر در ورزش هایی مانند دو، فوتبال، بسکتبال) شایع بوده و معمولا با درد شدیدی در عضلات پشت ران همراه است. اگر این کشش بیش از حد تحمل عضله باشد موجب پاره شدن فیبرهای عضلانی آن می شود.
جهت مطالعه ادامه این مطلب به کشیدگی عضلات همسترینگ مراجعه نمایید.
متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت